Jan Paweł II nazwał właśnie żydów naszymi "starszymi braćmi w wierze"...kilkakrotnie w czasie swego pontyfikatu tak ich nazywał...
Podczas jednej z audiencji generalnych, 28 kwietnia 1999 r., stwierdził, że dialog międzyreligijny obejmuje w szczególny sposób „naszych starszych braci", a 23 marca 2000 r. w czasie spotkania z rabinami Izraela powiedział: „jesteście naszymi starszymi braćmi".
To są określenia ostatnich Papieży, ostatni, teraźniejszy Franciszek niemal perwersyjnie całuje ręce chazarskich uzurpatorów tzw "wybraństwa"...czuję niesmak, ale i chęć rozeznania...dlaczego ostatni Papieże tak namiętnie "kochają starszych braci" i kiedy Papieże się mylą...
Poniżej podam przykłady, które traktują żydów, jako tych, których trzeba się bać ...należy podkreślić, że żydzi handlowali słowiańskimi niewolnikami, kto nie wierzy, to niech jedzie do Gniezna i zobaczy drzwi gnieźnieńskie, gdzie widać jak byk, że św Wojciech wykupuje z rąk żydowskich handlarzy słowiańskich niewolników...
Oczywiście tzw fakt nieomylności Papieży to rok 1870 i Sobór Watykański I, ale czy to ma oznaczać, że poprzedni Papieże byli omylni...zwłaszcza jeśli chodzi o rozeznanie intencji i stosunek do tzw "starszych braci"?
"Skoro Kain był wędrowcem i wyrzutkiem, nie mógł być zabity przez nikogo, ale oznakowany symbolem strachu na czole, tak samo żydzi. . . przeciwko którym woła głos krwi Chrystusa. . . chociaż nie mają być zabici, muszą na zawsze pozostać rozproszeni jak wędrowcy na powierzchni ziemi" (1)(1)Migne, Patrologia, CCXV, 1291
"Chociaż chrześcijańska pobożność toleruje żydów. . . których własne wady skazują na wieczną niewolę. . . i pozwala im żyć pośród nas (mimo że Maurowie nie będą ich tolerować), nie wolno pozwolić im na niewdzięczność wobec nas w taki sposób, żeby odpłacali nam hańbą za przysługi i pogardą za naszą zażyłość. Na naszą zażyłość pozwala im tylko nasze miłosierdzie, ale oni dla nas są niebezpieczni jak owad w jabłku, jak wąż w piersi * * * Ale skoro już zaczęli podgryzać jak szczur, i śmierdzieć jak wąż, powinniśmy się wstydzić tego, że ogień w naszych piersiach jest przez nich spożywany, a nie konsumuje ich* * * Skoro są potepionymi niewolnikami Pana, w którego śmierci podle spiskowali (przynajmniej skutkiem ich czynu), niech uznają się za niewolników tych, których wyzwoliła śmierć Chrystusa" (2) (2) Ibid., s.694.
Za tego samego papieża, Innocentego III, IV Sobór Laterański w roku 1215 przyjął kanony 67-70, zarządzające postawę kościoła wobec Żydów (3). (3) cf. Binius, Concilia Generalia, Vol. II, Tom. 3, p.695.
Pierwszy kanon jest finansowy, zawierający środki ochronne dla chrześcijan przeciwko zachłanności żydów jako lichwiarzy. Tylko żydzi mieli pozwolenie pożyczania pieniędzy na procent.
Drugi mówi, że wszyscy żydzi powinni zawsze odróżniać się od chrześcijan kolorem ubrania i charakterystycznym znaczkiem.
Trzeci zakazuje żydom zatrudnianie chrześcijan jako pielęgniarki, nauczycieli i służbę domową, i zakazuje chrześciajnom zamieszkiwanie z żydami i żydówkami. Niemożliwe było legalne małżeństwo z nimi.
Czwarty zakazuje akceptacji zeznań żydów przeciwko chrześcijanom i nakazuje preferencję zeznań chrześcijan przeciwko żydom. Dodany jest także nakaz, żeby wszystkie władze kościoła i państwa nieustannie obserwowały czy nawróceni i ochrzczeni żydzi nadal praktykują obrzędy swojej wcześniejszej wiary.
Kilka lat później papież Innocenty III ponawia i potwierdza te edykty Soboru Laterańskiego w następujący sposób:
DO KRÓLA FRANCJI ŻE MUSI ZNISZCZYĆ BEZCZELNOŚĆ ŻYDÓW MIESZKAJĄCYCH W JEGO KRÓLESTWIE
”Choć to może nie podobać się Panu, a jest raczej dla niego do zaakceptowania, żeby żydowskie rozproszenie trwało i służyło chrześcijańskim książętom *** oni bardzo obrażają w oczach Boga Boski Majestat, którzy preferują potomstwo tych którzy krzyżowali od tych, którzy są spadkobiercami Chrystusa. *** Dowiedzieliśmy się, że w królestwie Francji żydzi mają tak dużo wolności, że w ramach lichwy - przez którą nie tylko wymuszają odsetki, ale odsetki od odsetek, zdobywają kontrolę nad dobrami kościołów i posiadłościami chrześcijan.*** Ponadto choć zadekretowano to na Soborze Laterańskim, że nie pozwala się żydom posiadanie w ich domach chrześcijańskich służących, ani nauczycieli ich dzieci, ani w żadnym innym charakterze, oni nadal upierają się na zatrudnianiu chrześcijańskich służących i pielęgniarek, z którymi mogą popełniac obrzydliwości tego rodzaju, które zasługują raczej na karę z twojej strony, niż na wyjaśnienia z naszej. I znowu, choć ten sam sobór zadekretował, że pozwala się na zeznania chrześcijan przeciwko żydom, nawet kiedy chrześcijanie używają żydowskich świadków przeciwko chrześcijanom, i zadekretował, że w przypadku tego rodzaju każdy kto woli żydów od chrześcijan zostanie potępiony, ale do chwili obecnej rzeczy tak sie mają w królestwie Francji, że świadectwo chrześcijan przeciwko żydom nie jest uważane za wiarygodne, podczas gdy pozwala się żydom zeznawać przeciwko chrześcijanom. I czasem kiedy ci którym żydzi pożyczyli pieniądze na lichwę przedstawiają chrześcijańskich świadków na fakt spłacenia pożyczki, DOKUMENTOWI KTÓRY CHRZEŚCIJAŃSKI DŁUZNIK ZOSTAWIŁ Z NIMI NIEDYSKRETNIE POPRZEZ ZANIEDBANIE WIERZY SIĘ BARDZIEJ NIŻ ŚWIADKOWI KTÓREGO SPROWADZAJĄ. Także w Wielki Piątek, w sprzeczności ze starym prawem, spacerują ulicami i na placach publicznych, i spotykają chrzescijan którzy zgodnie ze zwyczajem wszędzie udaja sie na adorację krzyża, i szydzą z nich i chcą odciągnąć ich od obowiązku adoracji. Ostrzegamy i napominamy Wasz Majestat w Panu (dodając darowanie Waszych grzechów), żeby wymusić na żydach odejście od ich zarozumialstwa *** i dopilnować by zostali właściwie ukarani wszyscy ci bluźniercy, i żeby winowajców nie ułaskawiano!" (4)(4) Migne, op.cit., CCXV, 501.
W 1567 roku papież Pius V unieważnił małą koncesję nadaną żydom przez Piusa IV, umożliwiającą im posiadanie nieruchomości do wartości 1.500 złotych dukatów. Nakazał żydom sprzedać chrześcijanom wszystkie swoje nieruchomości. Dwa lata później nakazał wypędzenie wszystkich żydów z państw papieskich:"
Na mocy obecnego prawa, nakazujemy żeby każdy żyd obu płci w naszych ziemskich dominiach i we wszystkich miastach, ziemiach, miejscach i majątkach im poddanych, opuścił całkowicie w terminie do trzech miesięcy od ukazania się tych praw. Zostaną pozbawieni wszystkich dóbr i będą prześladowani zgodnie z prawem. Staną się niewolnikami Kościoła Rzymskiego, i zobowiązani do służby. I kościół będzie miał takie samo prawo nad nimi jak inne dominia nad swoimi niewolnikami" (5)(5) Bull. Rom. Pont., VII, 741.
W roku 1244, papież Innocenty IV również nakazał spalenie żydowskich ksiąg. Napominał króla Francji następującymi słowami:
"Nasz ukochany syn, kanclerz Paryża, i doktorzy, na oczach kleru i ludzi, publicznie spalił ogniem wspomniane księgi (Talmud) ze wszystkimi dodatkami. Prosimy i zaklinamy wasz niebiański majestat w Panu Jezusie, żeby, po rozpoczęciu godnego pochwały i pobożnego ścigania tych, którzy utrwalają te obrzydliwe ekscesy, kontynuować je w dalszym ciągu z całą surowością. I żebyś nakazał w całym królestwie palenie tych ksiąg ze wszystkimi ich glosariuszami, potępionych już przez doktorów. I stanowczo zakazać żydom posiadanie chrześcijan jako służących i pielęgniarki * * *" (6). (6) Bull. Rom. Pont., IV, 509.
Papież Grzegorz IX wysłał następującą wiadomość do arcybiskupów niemieckich:
"Żydzi, którzy żyją wśród nas tylko dzięki naszemu miłosierdziu, nigdy nie powinni zapominać o ich jarzmie ciągłego niewolnictwa, który znoszą z własnej winy. Na Soborze w Toledo postanowiono, by żydzi obu płci i cały czas odróżniali sie od innych sposobem ubierania. Dlatego nakazujemy żeby każdy z was całkowicie tłumił żydowskie ekscesy, żeby nie ośmielali się podnieść szyje spod jarzma niewoli hańbiąc Odkupiciela, zabronić im dyskusji w każdy sposób z chrześcijanami o sprawach związanych z ich wiarą i obrzędami. W tej sprawie wzywajcie do pomocy władze świeckie, nakładając na chrześcijan, którzy są w opozycji, odpowiednie kary kościelne * * * " (7).(7) Bull. Rom. Pont., III, 497.
Papież Eugeniusz IV, w 1442, wydał następujący dekret:
"Dekretujemy i nakazujemy, że od teraz i po wszystkie czasy, chrześcijanie nie mogą jeść ani pić z żydami, ani dopuszczać ich do świąt, ani współżyć z nimi, ani kąpać się z nimi. Chrześcijanie nie pozwolą żydom na posiadanie obywatelskich honorów nad chrześcijanami, ani do sprawowania funkcji publicznych w państwie. Żydzi nie mogą być kupcami, poborcami podatkowymi, czy agentami w zakupie i sprzedaży produktów oraz dóbr chrześcijan, ani ich prokuratorami, rachmistrzami lub prawnikami w sprawach małżeńskich, ani położnymi; ani nie mogą mieć związków lub partnerstw z chrześcijanami. Żaden chrześcijanin nie może niczego zostawiać czy przekazywać żydom lub wspólnotom żydowskim w swojej ostatniej woli i testamencie. Żydom zakazuje sie wznoszenie nowych synagog. Zobowiązuje się ich do zapłaty co roku dziesiątej części od swoich towarów i dzierżawy. Przeciwko nim mogą świadczyć chrześcijanie, ale świadectwo żydów wobec chrześcijan w żadnym wypadku nie ma żadnej wartości. Każdy żyd, niezależnie od płci i wieku, musi wszędzie nosić odróżniające się ubranie i znane symbole, poprzez które mogą odróżniać się od chrześcijan. Nie mogą żyć wśród chrześcijan, ale przy pewnej ulicy, oddzieleni od chrześcijan, poza którą nie mogą pod żadnym pozorem mieć domów* * * " (8).(8) Bull. Rom. Pont., V, 67.
W 1555 roku, papież Paweł IV ponowił te restrykcje wobec żydów i dodał nowe. Nakazał żydom dokonywać rocznej opłaty na każdą synagogę, "nawet te które rozebrano", i powiedział: "żydzi mogą angażować się tylko w pracę jako zamiatacze ulic i zbieracze szmat, nie mogą być kupcami produktów czy rzeczy niezbędnych do wykorzystywania przez ludzi" (9). Za łamanie tych przepisów żydzi będą karani "jako buntownicy i przestępcy laesae majestatis rei (zdrada państwa), przetrzymywani jako wyjęci spod prawa przez wszystkie narody chrześcijańskie, na mocy wyroku naszych wikariuszy, deputowanych i magistratów * * *".(9) Bull. Rom. Pont., VI, 499.
Obecne stanowisko Kościoła Rzymsko Katolickiego wobec żyda, jak również Mussoliniego, jest przedmiotem zainteresowania, gdyż Mussolini ożywił starą niemoc kościoła wobec żydów. Zakazana jest wszelka literatura żydowska i nie wolno tłumaczyć na włoski żadnej książki autorstwa zagranicznego żyda. Nie wolno wystawiać żadnej sztuki zagranicznego żyda. Żydom nie wolno występować w radio. Żydowscy profesorowie zakazani są na włoskich uniwersytetach i ze szkół wycofano teksty 114 żydowskich autorów. Znowu nielegalne jest małżeństwo między żydami i chrześcijanami. Trzeci dziennik antysemicki, Giornalissimo, połączył siły z już istniejącym antyżydowskimi Regime Fascista i Il Tevere.
Półoficjalny organ watykański L'Osservatore Romano, 13 sierpnia 1938 roku, w artykule zatytułowanym "The Jews and the Vatican Council" [Żydzi i sobór watykański] (1870) pisze o środkach OCHRONNYCH kościoła co do żydów, a potem:
"Ale – żeby wyjaśnić nieporozumienia – ale nie po to żeby żydzi mieli możliwość nadużywania gościnności krajów chrześcijańskich. Wraz z tymi rozporządzeniami ochronnymi, istniały w tym zakresie restrykcyjne i zapobiegawcze dekrety. Władza świecka zgadzała się w tym z kościołem, ponieważ, jak mówi Delassus: "obu interesowało to, żeby zapobiec najazdy narodów przez element żydowski, a tym samym utratę kontroli nad społeczeństwem". Ale jeśli chrześcijanom nie wolno było zmuszać żydów do przyjmowania religii katolickiej, przeszkadzać im w synagogach, ich szabacie i świętach, żydom, z drugiej strony, zakazano piastowania urzędów publicznych, cywilnych lub wojskowych; i zakaz ten poszerzono nawet na dzieci konwertowanych żydów. Dekrety zapobiegawcze dotyczyły profesji, edukacji i stanowisk w biznesie" (10). (10) por. Il Messagero, Rzym 17.08.1938; La Gazzetta del Mezzogiorno, Bari, 18.08.1938; Corriere della Sera i inne.
Wszystkie mają taki sam nagłówek: "How the Popes Treated the Jews" [Jak papieże traktowali żydów].
To którzy Papieże się mylili? Ci sprzed Soboru Watykańskiego I, czy ci po Soborze Watykańskim I...?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
komentarze